Of het met opzet zo geregeld is, is niet bekend, maar die kluis is lastig te vinden in het huidige pand, en bevindt zich achter twee dikke, beveiligde, ijzeren deuren. Prompt kwam de bewaking toen de deur wat lang open bleef staan. Een goede zaak natuurlijk, want achter die deuren bevinden zich een paar geschiedkundige juweeltjes. De overgave van Japan, originele handtekeningen van onder andere Churchill, Thatcher, De Gaulle, Clinton, Kohl, Schmidt, Obama, duizenden verdragen, waarvan sommige in speciaal voor de verdragen gemaakte kisten. Een mooie selectie van bezienswaardigheden was klaargelegd.

Na het bezoek aan de kluis was het tijd voor een plechtige ceremonie: de ondertekening van een verdrag tussen het Koninkrijk der Nederlanden en de Staat Academia. Het betrof, het zal niet verbazen, een verdrag over de samenwerking op het gebied van onderwijs. Twee cursisten, van beide partijen één, hadden vooraf het verdrag ‘tegengelezen’. Zij hadden woord voor woord, inclusief punten en komma’s, gecheckt of de originele verdragsversies (de “alternaten”) van het Koninkrijk en Academia overeenkwamen. Op een teken van de ceremoniemeester lieten de ‘ondertekeningsassisten’ van beide verdragspartijen (gespeeld door cursisten) aan de fictieve Minister van OCW en de rector van Academia zien waar zij hun handtekeningen moesten zetten. Zes handtekeningen waren nodig, want de beide alternaten moesten worden ondertekend, en het verdrag werd in drie taalversies gesloten. De hoogwaardigheidsbekleders lieten vervolgens hun eigen verdragsmappen zien aan de aanwezige pers. Na afloop was er gelegenheid voor het drinken van een glas, uiteraard ook nep, champagne!