Zij bespreekt in dit boek de implicaties van doelregelgeving: de praktijk om slechts doelen voor te schrijven terwijl het aan anderen (het veld, brancheorganisaties, toezichthouders) wordt overgelaten om tot nadere regelgeving te komen. Zij kenschetst doelregulering als een vorm van uitbesteding en beargumenteert dat die verdergaande gevolgen heeft dan het uitbesteden van taken als de catering of schoonmaakwerk. Gebruikmakend van rechtsfilosofische inzichten over aard en functie van regels, analyseert ze de gevolgen van deze uitbesteding voor de democratie, de rechtstaat, de rechtspraak en de rechtswetenschap.